Yabancı

Kendimizi ne kadar taniyoruz ? Gercekleri ve hatalarimizi baskalarinin yaninda kolayca itiraf edebiliyormuyuz yoksa kendi icimizde saklayip kendimize de bile mi soyleyemiyoruz ? "Yabanci"olmak ne demek ? Kendinle yabanci olmak yada kendini yabanci hissetmek mi ?
Insan bazen kendi ulkesinde, dogdugu yerde, ilk "anne-baba" dedigi yerde, ilk okula gidip Abc'yi ogrendigi yerde, ilk arkadaslik ne demek oldugunu ogrendigi yerde kendini yabanci hissedebilir..Peki neden ? Orasi senin ulken degil mi?! O ulkenin gelismesi icin senin bir yararin yok mu ?! Belediyede ismin onemli bir arsivte saklanan bir belge yok mu?!
Yillarca okulda arkadaslarinin ve ogretmenlerinin arasinda ayirimcilik hissetmek ve bunu acikca yuzune defalarca yansitmak cok aci bir sey..Her sinav sonucunda ya da sinif arkadaslarinla tartismadan sonra sana "yabanci" gozuyle bakmalari kelimeye sigmayacak kadar igrenc bir sey..Yabanci ne demek aslinda? Bir ulkede nasil yabanci olursun? Cok basit..Yabanci calismaya yada kariyer yapmak istedigin icin gittigin bir yabanci ulkedir.Oraya ayak bastigin saniyeden sonra sen artik kendini oz ulkendeki gibi hissetmeyeceksindir muhakkak..Belediyeye gidip oturum aldiktan sonra artik o bu ulkenin "yabancisidir" diye adin gececektir..Oturum almak oranin haklarini yapabilecegin anlamina gelmiyor hic bir sekilde..oturum almak sen artik vatandas olma yolundasin ve simdilik sana bazi kullanma haklari veriyoruz demektir...ama kim bilir ne zaman...belki de hic gelmeyebilir o zaman..
Suan bu yazimi "yabanci" diye adimin gectigi ulkede isiklari yanan bir suru aileyi penceremden gorebiliyorum..masalarina oturmus aksam yemeklerini yerken ve saraplarini yudumlarken..Kendimi gercekten bana dedikleri gibi ve belgede oyle gectigi gibi yabanci hissediyormuyum? Evet, ama illa ki sadece onlar oyle dedikleri icin degil..Kendimi yabanci hissediyorum, cunku ne kadar da buradaki insanlarla komunikasyona girebilsemde o vergiye sahip oldugumu bilsem dair ben onlar gibi olamam..4 ayim ve ben alismaya basliyorum yavas yavas, cunku biliyorum ki ilk ve son kisi ben degilim..bir suru benim gibi ailelerinden ve sevdiklerinden uzakta olan "yabancilar" var..Ama biliyormusunuz bana yabanci dedikleri zaman bu beni uzmuyor, bilakis beni yuceltiyor, cunku nerden geldigimi ve cabalarimi biliyorum..Beni burada uzen tek sey yabanci oldugunu bile bile senden cok beklemeleri..yani onlarla ayni seviyede olucaksin , ama isine yaramadiklari anda da sen yabanci deyip gecistiriyolar iste..
Hic isminizden utandiniz mi ?! Size adiniz nedir efendim dediklerinde kendi dogdugunuz yerde, adinizi soylemekten paylasmaktan korku duydunuz mu ?!
Oysa ne guzel isimlerdir turk isimleri dimi..her ismin bir anlami vardir..bir guzelligi ve yucelligi vardir..Isminin baska ses tonuyla, dogru harflere basmadiklari anda icinizde firtinalar koptugu gunler oldu mu ? Arkadaslarinla rahatca kendi ana dilinde konusmaktan rahatsizlik duydun mu..? "Burasi Bulgaristan burada bulgarca konusuluyor" dedikleri an oldu mu ?! Peki ne icindi onlarin cabasi ? Bize ana dilimizi unuttuturtmak mi ? Biz oranin vatandasi degilimiyiz..her 4 yilda oy hakkimizi kullanmiyormuyuz..oranin passaportuna sahip degilmiyiz..peki neden bize baska gozle bakildigi gunler oldu..? Isimlerimizden dolayi mi ..peki ismimizi degistirsek ve sadece bulgarca konussak anlarlar mi acaba?! Tabiki de hayir...sorun sadece bir isimde mi..? Ya da konusabildigimiz dillerde mi..kiskanclik mi sorun..?
27 yil oncesine yeniden donme gibi bir alternativimiz varmidir acaba?! Hani biz 2007 yilinda Avrupa birligine girmistik...hani biz diger Kulturlere diger dillere diger insanlara saygi duyacaktik...hani biz avrupaliydik artik..? Ne oldu simdi..? Ne degisti..? Degisen hic bir sey yok aslinda..her sey ayni..3 yildir Avrupa ulkelerinin arasindayiz ama insanlar ve dusunceleri 27 yil once yasanan o unutulmaz gunlerde kalmislar..unutmaya calisip hepimiz birlik ve beraberlik icinde kardesce yasayacagimiza...
Surekli biyerlere goc etmek guzel mi sizce..?! Evet, bazen guzel..ama ne hedef ile yaptigin onemli..Hedef ne demek..Neden bazi insanlarin kucuk hedefleri vardir, bazilarin ise cok buyuk..neden insan elinde olduguyla yetinmiyor..neden surekli daha da yukseklere tirmanmak istiyor..? Bu soruyu kendime cok defa sordum, ama bir turlu cevabini bulamiyorum ne yazik ki..Aslinda tam da buldum cevabimi diyorum ama o kadar sorularin icinde kendimi kaybediyorum..cevaplarimi ararken bi bakiyorum yine kendime soru soruyor oluyorum..ve sonuca varamiyorum..
Her insanin dogasinda vardir en yukseklerde olmak..insanlarin gozlerinde buyumek..Yillar sonra "Iste ben zoru basardim ve dimdik ayakta duruyorum" diyebilmek icin canlilarin cabalari..Elde ettikleri seylerle mutlu olmamak, ki onlar icin omurlerinin yarisini feda etmisler kazanmak icin..ve simdi aniden o basardiklari sey herneyse o kadar da onemli bir sey gibi gelmiyor onlara..O zaman o cabalar neden? Biz insanlar icin mi yasiyoruz? Birilerinin gozune girmek icin mi calisiyoruz? Bir tek bi "Afferim" icin mi? Peki o insanlar hedef yolunda hizlica ilerlerken mutlulugu ve aski geri plana mi koyuyorlar? Mutluluk nedir aslinda..? Kariyer mi ? Para mi ? Ask mi ? Evlilik mi ? Cocuk mu ? Yoksa sadece sabah uyaninca yasadigini, nefes aldigini, duygusunun oldugunu, acligini, susuzlugunu hissetmek ve aksam yine yatagina girdigi an gecirmis gunden kendini mutlu hissetmek mi ?!..Bu yazimi her kim okuyorsa isterim ki bir saniye icin kafasinda oldugu tum kotu seyleri unutsunlar ve kendilerine yalan soylemeden kalplerine ellerine koyarak onlar icin mutluluk ne demek soylemelerini istiyorum..Ve eger bunu basarirsam bu yazimla, okuyan kendine itiraf ederse ne mutlu bana ki biraz da olsa herseyden uzaklasip sizi ne mutlu ediyor gercekten cevaplayabilersiniz..Belki de gercek mutlulukla daha karsilasmadiniz..belkide kapinizdadir suan..ya da gelmis zilinize basmis hatta ama siz onu kovmussunuzdur..
Evet, konumuza donelim en basta yazdigim gibi..gecmisi gecmiste birakalim..onumuze bakalim..Nefret, yalan, ihanet, kiskanclik, etnik ayirimcilik- bunlari bir kenara birakalim ve yasamimiza bakalim guzel bir sekilde..her gunun her saatin her dakikanin her saniyenin nasil daha guzel gececegi ve herseyden zevk almak icin ugrasalim, zaman gelicek ve o yarim gecen saniyeye muhtac olucaz..ve iste o zaman cok gec olabilir, cunku hepimiz tukenecegiz azar azar..hepimizin geldigi ve gidecegi yer belli..O zaman sevdiklerimizden uzakta kalmayalim, uzmeyelim, hayallerimizi gerceklestirelim, mutlu olalim, kimseyi suclu gormeyelim, kimsesiz kalmayalim, yureklerimizi dinlendirelim, oturup dusunelim..hayatin gerceklerini..icimizde bitmek bilmeyen bosluk kalmasin, hic bir sey anlamsiz gelmesin, kullenebilecegimiz an asla gelmesin..teselli arayabilecegimiz biri olsun surekli yanimizda..Cogu zaman bunlari basarmak cok zor biliyorum..Ama zaman sadece birazcik zaman..hersey geride kaliyor..yeni gunler yeni mutluluklar hepimizi bekliyor kapida.. sadece onlarla cok dikkatli olmamiz gerekiyor..onlari dibe vurmamamiz ve kucuk gormememiz gerekiyor..Imkansiz sey yoktur..o an bize oyle gorunebilir ama degildir..
Yazima bir Pesimist gibi basladim dimi..sizi bilmiyorum ama bana oyle geliyor..Daha dogrusu bir Realist gibi..Evet, hayat kocaman bir realisttir , ama onemli olan olaylari ve basimizdan gecenleri nasil algiladigimiza bagli, ve yillar sonra bize nasil yansidiklaridir..Ama tum degisimliklere ve olanlara ragmen biz yasamaya kaldigimiz yerden devam etmeli herseyden zevk almamiz gerekiyor, cunku hayat cogu insanin dedigi gibi bir yalan degil, mutlu olmak ve sevmektir..