Pınar Yılmazerler
Stressiz insan var mıdır? Pek sanmıyorum. Hele benim gibi takıntılı bir Başak eşittir stres! Elimde değil, herkes ormana bakarken ben minik bir dalı görüyorum ve bunalıma giriyorum. (Annelere, babalara ricamdır; çocuğunuzu doğuracağınız tarihi üç aşağı, beş yukarı hesaplayın ve ağustos, eylül dolaylarına getirmemeye çalışın. Sonra çocuk çekiyor sıkıntıyı.)
Şaka bir yana geçen akşam işten çıktım; yine stresli bir gündü. Ama içimde nasıl bir heyecan, nasıl bir mutluluk… Sanki birazdan hayatımın aşkına kavuşacağım! O yollar bitmek bilmedi vallahi. Niye biliyor musunuz? Benim evin orada bir inşaat var. İnşaat dediğim kocaman bir site inşa ediliyor. Bir köpekçik gel orada doğur, tam 8 tane yavru! İşte o 8 tane tosuncuğa kavuşma fikri içimi nasıl aydınlatıyor anlatamam.
Anne çok korkak, insandan kaçıyor. Belki de böyle olması daha iyi, güvenip yaklaşmasın kötülere. 8 bebeğin içinde her biri ayrı karakter. Bir tane baskın Toraman var, erkek. Durup dururken kardeşlerine saldırıp, gücünü kanıtlıyor. Gayet cool, kimseye pas vermiyor. Eğer şansı yaver gider de, sahibi olursa iki güne kalmaz sahibinin omzuna el atar, askerlik arkadaşı pozu verir. O kadar kendinden emin. Bir tane kendini sevdiren, her şeye atlayan, meraklı ve o bu kadar meraklı olduğu için başına bir şey gelecek diye korktuğum bir bebecik var. Sekizini de tek tek anlatabilirim ama birazdan çıkıp onlara kavuşma hevesim kursağımda kalmasın. Yaz yaz bitmez çünkü.
İnşaat bittiğinde onları oradan atacaklar. Orada çalışan her işçiye; “Keşke inşaatı çabuk bitirmeseniz” diyorum. Hepsi şaka yaptığımı zannedip, bana gülüyor. Halbuki o kadar ciddiyim ki! Benim stresimin ilacı hayvanlar. Seviyorum, oynuyorum aklım dağılıyor. Artık ona aşık oluyorum. Gerçi her biriyle yeni bir sorumluluk yükleniyor üstüme ama olsun. Böyle mutluyum ben. Biliyorum ki; yalnız da değilim. Benim gibi çok ama çok sevenler var. İçinizden 8 kişi çıkmaz mı? 8 bebeğe yuva açsak ya!
0 yorum:
Yorum Gönder