Bayramlar ve annemin mekik çörek kokusu

Ne kadar mutluyum bilemezsiniz, bayram geldi yine. Daima beklediğim Şeker ve  Kurban Bayramı, bir de Yılbaşı gecesi var. Aaaaa, doğum günümü de unutmayayım! Onu ayrı bir heyecanla bekliyorum tabi. E, ne yapayım, bende sizin gibi hediye almayı seviyorum!

Kendimi bildim bileli bayram için ayrı bir özenle hazırlanıyorum, çünkü bizim evde bayram bir başkadır. Yeni elbiseler, ayakkabılar, hediyeler alınır, kurban kesilir... Annem sağolsun Arife gününde hep mis gibi mekik çörekleri ve bol bol tereyağ kokan irmik helvası yapar. Dokuz sene önce sürekli Burgas'da yaşadığımız için Bulgar komşularımıza ve dostlarımıza dağıtırdık. Onlar ise Paskalya gelince renkli yumurtalar verirler bizlere, tokalaşırız adetten. Böylece hem Müslüman-Hristiyan dostluğu daha sağlam oluyor, hem beraber paylaşılan özel günler daha da eğlenceli geçiyor. Bayramlarda hep ben kuruyorum sofrayı. Yemek yapma marifetlerim henüz çıkmadığı için ortaya, işin süs tarafıyla ilgilenirim. En güzel örtüyü seçer, anneannemin annesinden miras kalan gümüş çatal bıçak takımını dizerim masaya, mum koyarım. Annemin leziz yemeklerinin tadına bakmadan önce de elini öpreriz büyüklerimizin, sonrada hediye faslına geçiliyor (en sevdiğim an).

Sofya'da yaşıyoruz uzun zamandan beri. Yeni ev, çevre ve komşular edindik. Bizim semtte sadece Bulgarlar degil; Türkler, Azeriler, Romanlar ve Arap kökenli insanlar yaşıyor. Bir düşünün ne kadar farklı bir bayram bekliyor bizi.. Yine bir heyecan sardı beni sormayın!

Bayram anılarımın bir kısmı budur, fakat romantik bir yapıya sahip olduğum için, geçmişin kokusunu özleyip babama da onun çocukluğundaki bayramlar nasıl geçiyordu diye sordum. Aldım elime kağıdı, kalemi ve koyu bir sohbete başladık. Meğer bir çok ortak nokta bulduk. Babam da sabırsızlıkla beklermiş bayramı. Yepyeni, renkli kıyafetler ve ayakkabılar giyerlermiş.babaannem baklavalar, kadayıf, kadın göbeği tatlısı yaparmış, pideler açarmış; değişik yemekler, çorbalar da varmış sofrada (canım nasıl çekti, off).

Kurban keserlermiş. babam ve arkadaşları ise kapıdan kapıya gider, el öpermiş. Komşuları da şekerler ve para verirmiş. Dedem camiden dönünce el öpülürmüş, sonra da yemeğe oturuyorlarmış ailecek. Öğleden sonra ise babam kardeşleriyle ve mahalledeki çocuklarla oyunlar oynarmış. Saygı da varmış bir zamanlar. Tanımadıkları insanlara bile selam verirlermiş babam ve arkadaşları."Keşke o günlere geri dönebilsem!" dedi babam. Eh, keşke o günleri bende yaşasaydım ama maalesef öyle birşey mümkün değil.

Yine de bayram günü güzeldir, havası başkadır, neşe getirir 7'den 70'e herkese. O kadar değişik ve hoş adetlerimiz var ki, bir kere daha gurur duyuyorum Türk olduğum için. Başınızı dik tutup, kendinizden ve köklerinizden hiç utanmayın! Hepinizin Kurban Bayramını kutlar, barış ve sevgiye vesile olmasını diliyorum yürekten! Büyüklerimin ellerinden, küçük fıstıklarında gözlerinden öperim!


DİĞER YAZILARI:

İçinizdeki çocuk nerede duruyor?