Kötülükler o kadar doğal ki...

Nurten REMZİ

Şu anda Bulgaristan’ın milli ve yerel gazeteleri elimde veya WEB haber siteleri gözümde.  Ocak 2013’ün son haftasından. Başlıklar, birbirinden daha korkunç, daha itici, daha gaddar, daha yıpratıcı, daha acı verici...daha...daha neler neler... Aslında son günlerde değil, son yıllarda medya başlıkları hemen hemen aynı sanki. Son hafta başlıklarından örnekler vereyim: “Sahada Tuhaf Ölüm”,  “Moskova’da Eşcinselleri Dövdüler”, “Dayak Atanları Polis Hala Aramadı”, “Maalesef, Silahım Patlamadı”, “Futbol Oyuncuları, Seksüel İstihza Çekimi Yaptı”, “Böyle Silahla İnsan Öldürülemez”,” 70 Yaşında Neneyi Tecavüz Edip Parasını Çaldılar”, “Silahlı Saldırı Hakkında Bilgi Verildi”, “Cinayet Şüphelileri Kaçtı”, ” Berber Dükkânı ve Kaşar Şirketi Bilim Araştırmaları Parası Sahibi Olmuşlar”, “Ekmek Parası Olmayan İnsanlar Çaresiz”, ”İş Koşulları Kötüleşiyor”, “ Gençler Dış Ülkelere Kaçıyor”,” Borçlarından Dolayı Bir Aile İntihar Etti”... ve buna benzeyen kötü duygular yaratan ve gençlere kötü örnek olan başlıkların sonu yok.

Çağdaş yaşamda olay ve insanlar çok tuhaf. Hele de hayat tecrübesi olmayan insanlar,  çok tuhaf. Söz konusu bugünkü gençler. Şu içimizi sızlatan konuşmalara  bakın: “Ben öğretmenim diyor, ama dersimi öğrencilere laga luga sunup gidiyorum. Öğrencilerimle saatlerden sonra kalamam. Vaktimi ve lafımı ziyan etmem. Sosyal faaliyet için para almıyorum. Maaşım bu kadar olduğundan dolayı bu kadar  yeter, fazla uğraşamam”, diyor. Veya “Ben okumuş biriyim, avukatım”, göğsünü gere gere diyor, ama fukaralara terbiyesizce davranıp saatlerce bekletiyor ve” senden bir çıkarım yok” deyip kovuyor. Veya “Biz Türk kültürü yapıyoruz veya Bayram kutlaması düzenliyoruz”,  diyorlar”, ama tüm aktiviteleri masa başındadır ve rakı, şarap kadehleriyle fotoğraflarla övünüyorlar. Veya “Ben doktor”, diyor, ama kapı dışında hastalarını  bayılana kadar bekletiyor. Veya “Ben onun düşüncesine katılmıyorum”, diyor ve çözümü silahla arıyor. Veya “Param yok diyor”, ama iş aramıyor,  yaşlı neneleri tecavüz edip emekli maaşını alıyor veya sokaklarda işten dönenlerin elinden çantalarını kapıp kaçıyor. Ben en, en... diyor ve ondan başarılı kadınlara, alın teriyle çalışan kadınlara cinsiyet anlamı katıp” o, en çok çalışıyor”, diyor. “ben ünlü olmak istiyorum”, diyor ve lider olanlara öldürmeyen silahla saldırıyor. Daha neler neler...Bu günkü gençler çok tuhaf. Aklımız alamayacak kadar tuhaf. Aklımız alamayacak gibi düşünce, duygu ve davranışlara sahipler. Evet, bizler, artık “eski kafa”yız?

Bir gerçek var: Çocuk ve gençler,  evde, televizyonda, medyalarda, sokakta, okulda her gün kötü sözcükler, her gün kanlı olay ve fotoğraflar, her gün sövüp saymalar içeren duyuyor, görüyor, yaşıyor. Öldürmek, şiddet, dolandırıcılık, intihar, kötü haberler, ifadeler, fotoğraflar ve olaylar duyuyor, görüyor, yaşıyor.  Onlar bunları duymaya, okumaya, görmeye o kadar alışık ki... Gözlerini dünyaya açar açmaz, hayatının ilk adımlarında olan ve bunları duyan, gören ve yaşıyan gençler nasıl insan olur?  Dünya böyle olduğunu sanıyorlar.  Onların gözünde ÖLDÜRMEK, TECAVÜZ, SİLAH, KAN DOLU OLAYLAR, ŞİDDET, DOLANDIRICILIK, İNTİHAR O KADAR DOĞAL Kİ...Günümüzde  gençlerin yaşam felsefesinde kötülükler, sanki bir kahramanlık.

Saygıdeğer arkadaşlar ve meslektaşlar, çocuk ve gençlerimize sahip çıkalım, onlara doğruları öğretelim diyenlere maddi ve manevi destek var mı? Var olsa da ne kadar var? Hayatın güzelliklerini yaşatan, duygusal anlarını sanatla anlatan, insanlara sevgi ve saygıyı öğreten, problemlerin doğru bir tarzda, insanca çözülmesini gösteren kaynaklar  var mı? Var olsa da nerede, kaç tane var, var olsa da değeri ve derinliği ne kadar? Eğitim, öğretim ve sosyal faaliyetler var mı? Var olsa da nerede, kaç tane var. Var olsa da değeri ve derinliği ne kadar? Bunlarla ilgili geleceğe uzanan bir düşünce, bir hareket, bir çözüm var mı?