Merhaba , sevgili okuyucularım!
Yine çok uzun oldu verdiğim ara ,fakat zamanımı hem okula ,hem de Ankara ,Şumnu ve Sevlievo’ daki değerli dinleyicilerime vermem gerekti. Sizler hep aklımdaydınız ve hangi hikayemle karşınıza çıkmam gerek düşündüm hep. Açıkçası enerjisi bol, güzellikleri eksik olmayan, harika günler geçirdim Ankara’ da. Sevdiğim insanları gördüm, yeni arkadaşlar edindim ,eski dostlarıgördüm, mükemmel bir konser verdim babamla beraber. Göremediğim bir sürü arkadaş da vardı çok sevdiğim Litvanyalı ses sanatçısı, canım Donna gibi ama bu tekrar en kısa zamanda geri döneceğime dair bir sinyaldir. J Rahat ettim Ankara’da , çok sevdim ,çok da özledim! Sevgili Sevda hanım’ a da teşekkür etmeden olmaz.. Canım benim ,hiç bir isteğimize hayır demedi, sağolsun.
Peki konser , monser derken ne alaka melekler diye soracaksınız belki içinizden. Ankara’da ben melek oldum sevdiğim bir arkadaşım için ve bunları okurken sakın ha kendimi övüp reklam yapıyorum zannetmeyin! Bunları yazmamın asıl amacı içinizdeki melekleri bulup çıkarmanız.. Ve masal başlasın..
Denizli ‘de “ Türkçevizyon “ adlı festivalin ilk Bulgaristan temsilcisiydim 2010 senesinde hatırlarsanız. Orada çok tatlı bir kızla tanışmıştım havuzbaşında. Benden 10 yaş küçük ama çok zeki ,çok tatlı ve güzel. Sohbete başladık ve festıval bitince ben Bulgaristan’a döndüm , fakat arkadaşlığımız hep devam etti. Bana hep ‘’abla’’ der. Pek de saygılı. Şu an Ankara ‘da okuyor. Tek başına ve ailesi uzakta, çünkü başka kentte yaşıyorlar. Arasıra depresyona girer uzak yerinden, yurdundan diye bende kendisine nasıl yardım edebilirim hep düşünüyordum. Uzak olsam da mesaj atıp moral veriyordum. Nihayet , kavuştuk ve bir kaç gün hep yanımdaydı başkent’te. Konserimde yardım etti kulisimde , yemekleri beraber yedik , hatta doğum günü arifesinde bizi konuk eden sevgili Sevda beni kırmayıp arkadaşımı da yemeğe davet edip , bizlere Arjantin caddesini gezdirdi. Ben kıza doğum günü hediyesi de aldım. Ertesi gün babası aradı ve o kadar çok teşekkür etti ki , kendimi mahcup hissettim. Meğer bu küçük jestlerimiz o kadar mutlu etmiş kı ufaklığı..Aslında bir insanısevindirmek için ne kadar az çaba gerek dimi? İyi niyet ve sevgi önemli. Size kızın adını mahsus vermiyorum. Onu utandırmak istemiyorum o kadar.
İkinci bir tecrübem daha oldu dün. Beş, altı ay önce bir karar aldım. Annesi veya babası vefat eden, maddi durumu iyi olmayan bir kızı bulup , sahne kıyafetlerimden ona güzel bir elbise ve ayakkabı seçip hediye edecektim. Prensiplerimden birtanesi işimde- aynı elbiseyi iki kere giymem , bu yüzden hepsi dükkandan çıkmış gibi. Niye yeni almadın da eskileri kakalıyorsun derseniz hiç anlatmaya kalkmam. Kararım bu ve yaptım.
Bir hayli zorlandım başta kızı bulunca. Bir kaç arkadaşıma sordum ama nafile. En sonunda annesini kaybeden , çok iyi bir öğrenci buldum. Onun ayrıyeten makyaj ve saç masraflarını üstlendim. O akşam en güzel ve en mutlu olsun istedim. Anneme olan düşkünlüğümü bilmeyen yok. Acısınıanlamasam da hissedebilirim. Ona paketlerini verince gözlerinde güneş açtısanki. Elimden geldiği kadar üniversiteye başladığında da yardımcı olacağıma dair söz verdim. Her sene de elbiseler gidecek bundan sonra. Her sene bir, iki ,üç ,dört, inşallah bir gün 100 kız mutlu olacak. O sevinci hissetmek Allah ‘ın verdiği bir lütuftur bana.
Ve genelde hep derler ya ben iyilik yaptım ,ama söylemiyorum. Bu tarz şeyler gizli kalmalı, daha asil görünmemiz lazım ya güya. Ben buna karşıyım, çünkü bu çivisi çıkmış , zalim dünyada iyi niyetten bahsetmezsek ,güzel hareketlerimizi göstermezsek eğer ,herkes yatağında rahat uyur ve hep “banane ,banane” nağmesini çalar. Ben halkımız daha duyarlı olsun istiyorum ve bana inanın bir yaşlı insana da yeşil ışıkta geçsin diye yardım ederseniz ruhunuz günlük katranlıktan temizlenir. İçimizdeki melekleri her daim yaşatmak dileği ile , yoluma çıkan meleklere sonsuz teşekkürler..
Öpüyorum sizi kocaman!
0 yorum:
Yorum Gönder