Sanal dünya gerçek ilişkilerin katili oldu mu?

Sevgili arkadaşlar, merhaba!

Yepyeni haftamız umutlar ve gülücüklerle dolu olsun inşallah!

Umarım keyfiniz ve sıhatiniz yerindedir. Sömestr sonu diye AjansBg yazılarımı ihmal etmek zorundaydım ve sizlerden biraz uzak kaldım, ama hasret sona erdi ve yine buradayım. Sınavlar için çalışırken acaba bu haftaki yazım ne olsun düşünmedim değil ve çok farklı konular geçti aklımdan. En sonunda kendimden ve arkadaşlarımdan yola çıkarak sanal dünya ve günümüzdeki ilişkileri konu olarak işletmek istedim. Hadi hayırlısı!

Modern bir çağ’ da yaşıyoruz ve artık herşey eskisinden daha çabuk gerçekleşiyor. Örneğin, eskiden mektup yazardık .Hanı anneler, babalar, dedeler demeyeceğim, çünkü yaşım bu kadar ilerlemedi(29 bile yokJ)ve ben bile zamanında mektuplar yazıp yolluyordum. Hatırlıyorum ,annem bana renkleri farklı olan zarflar ve kağıtlar alıyordu , hem de o mis gibi parfümlü olanlardan. Ben ilkokuldayken modaydı işte öyle defterler, zarflar vs. Şimdi ise tek tuşla mail yollayabiliyoruz dünyanın öbür ucuna. Hiç sikayetçi değilim, aksine. İlerlemek, yeni teknolojilerden faydalanmak çok güzel bir şey ama bazen abarttığımızı düşünüyorum ve ayrıca o eskıden zevk aldığımız fırsatlar yok artık. Keşke o kadar nadir Yeni Yıl kartları almasam ,mektuplar da gelse mail yerine.. Bir başkadır o elle yazma çabası, şekli ,heyecanı.

Sonra biz çocukken doya doya oyunlar oynardık mis gibi havalarda. Komşu çocukları gelip beni “Ajdaaaaa!Ajdaaaaaa!” diye çağırıyorlardı. Eve de toplanıp oyunlarımızı oynardık. Evcilik oynardık,  herkes ne meslek seviyorsa onu da. Dışarı çıkıp oyunlardan sonra bir dilim ekmek, üstünde kırmızı biber, sıvı yağ ve tuzla Bulgarca dedığimiz “tsiganska banitsa” ,yani “çingene”  böreği yerdik. Ay, nerde o günler!

Mesela bir sene annemle Marinka köyüne gitmiştik.Arkadaşlarımızın evi vardı.Babalar işte biz 5 kız keyf sürüyoruz. Annelerimiz yemek yapıyor biz bahçede oynuyoruz. Doğum günleri orada kutlandı, hepimiz büyüyünce eeeeen güzel olacağız ya ,sözde güzellik yarışmaları yapardık. Ne komik ve aynı anda içimi acıtan anılar. Neden mi? E oynamıyor bu oyunları çocuklarımız. Çünkü artık bu bilgisayara kitlendi herkes.7’den 70’e kadar herkes birşeyler arıyor. Ufak çocukların Facebook’u var oyun oynuyorlar günün 20 saatinde. Neden dışarı çıkıp oyun oynamıyorlar peki sizce?Yine Internet yüzünden. Asosyalleşmeye de başlarlar bu şekilde.Düsünün şimdi bir oda ve içinde bir çocuk.Oturmuş çocuk bilgisayar başına -oynuyor hemde nasıl..Bir oyuna yapışmak bir nevi. Yemekten de kesilir, sudan da ,konsantrasyon bozulmamalı.. Bir kez daha!Son kez! Aaaaa,şimdi süper puanı alırım ve herkesi yenerim.. Nasıl bulacak arkadaş bu çocuk diyorum? Anne-Baba-Çocuk ilişkisi de kopuyor bir anda.İstemeden, ruhunuz bile duymadan çocuğunuz sizi her gün daha çok ihmal etmeye başlayacak.Real hayatın yerine sanal dünyada yaşayacak.Buna “dur “demeliniz!Bilgisayar bağımlılığını hiç duydunuz mu?Bence araştırın ve ne kadar

tehlikeli bir şey olduğunu anlayın.

Neden eskisi kadar kitap okunmuyor? Neden tiyatro, opera ihmal ediliyor? Neden insanlar aşık olmak yerine sanal ortamda hiç tanımadıkları birine “aşkım” demeyi tercih ediyorlar? O kadar mı korkak olduk biz? Ne biçim değişim bu? Arkadaşlarımızla bir kahve içeceğimize sanal kahveden fal baktırıyoruz. Acaba aradığımız esmer yar beyaz atla mı gelecek, beyaz arabayla mı? İnanın çok bunaltıcı bir durum. Ne kadar kolaylık vermiş olsa da bu Internet romantikliği de bozdu, ilk görüşte aşka da engel oldu. Ne diyelim yani? Ben ona ilk tuşta aşık oldum mu? Yok artık! Hele ki o yapmacık dandik öpücükler ne ya?Her türlü şey emotikonlar var-baş sallamaktan hasta hale kadar. Bunu da bırakın Bayram’da seyranda aramak yerine Facebook’dan ulaşmayı tercih ediyoruz. Bu cimrilikten de değil,ama malum yeni adet,kolaylık. Ben mektrup istiyorum, kardeş! Gerekirse açık adres bırakayım yazın bana, canlarım.. Bu Internet yalnızlığa son verelim, arkadaşlar. Dışarıda bizi bekleyen pırıl, pırıl bir hayat var.. Keyfini çıkartmak lazım değil mi?