Dobro utro, Hasan amca...

Mümin TOPÇU

Eski devrin Bulgar ve Türk külhabeyleri bir olup, yahu, siz dalga mı geçiyorsunuz bu milletle?

Güya, ocak ayı itibaren üç saatlik yayın yapmaya başlayacak “Kırcaali Radyosu” için Türkçe yayın talebi yokmuş...

“Koskoca”meclis, hükümet, siyasetçisi ve borozancısı dahili, bir yıl boyunca bu radyoyu tartışmadı mı, kararlar alınmadı mı?

Bu radyonun açılışını bizzat ulusal ve yerel yöneticiler istemiyor, çünkü çok pısırık ve korkaklar. İnsanı anında satan ve gölgesinden korkan cinsten bunlar. Tahminlerine göre bu tür bir radyo özgürlükten ve bağımsızlıktan yana dem vuracak.

Sırtköy’den Lütvi amca, zıııırrr diye açacak telefonu; ”Alo, Kırcaali Radyosu’mu, "gospodin" Memiş, senmisin ba aretlik, yahu, baksana şu bizim köyün yolları bir haftadır karla kaplı, damdaki hayvanlar açlıktan telef oldu, şunu bi duyursana Resmi başkana”...

Kandilka’dan Kadriye Osman; "Alo, Memiş "bırtçet", köyümüzün gençleri hepsi işsiz, hani DPS söz vermişti, kaçtanecik petiletka geçti, hala bizim burada ne fabrika, ne de "tseh" var."

Bizim yeni çakma feodal bozuntuları işte bundan korkuyorlar. Onlar, ne radyo, ne de başka bir medya istiyorlar.

Faşizm döneminde, bundan 70 - 80 yıl öncesi, bizim buralarda bilinçli bir şekilde çocukların cahil kalması hedefleniyormuş. Bugün de aynısı değil mi? Yirmi beş yıldır yerel idare sözde Türk partisi DPS’nin elinde. Ana dilde eğitim, başarı grafiği çizeceğine, tepetaklak duvara tosladı. Resmi dilin de ne kadar benimsendiğini geçenlerde gördük. Mestanlı köylerinden muhtar seçilen ünüversiteli kızımız iki cümleyi bağlayamadı ve cümle aleme rezil olduk gittik.

Türkçe öğretmenlerimiz örgüt bile kurmuşlar ama öğrenci aramıyorlar ve istemiyorlar. Belli ki, aldıkları talimatlar bu yönde. Lider kisvesine bürünenlerin zihniyeti çürük bir kere. Dalkavuğun teki ne kadar güzel Bulgarca konuştuğunla övünüp durmakta, halbuki Ana dili'nde ise feci şekilde tökezlemekte. Küçük isiminde ufaklığın birisi ise Ana dili gününde İngilizçenin yararlarından bahsetmekteydi. Bu zümrenin Türkçe ders sınıflarını doldurmaya asla bir niyeti yok. Bunu anlamış olan Türkçe öğretmenlerimizi, geçenlerde Gümülcineli meslektaşlarıyla gönül eğlendiriyorlardı. Onlar demlenirken, bir grup öğrenci ise çevrelerinde göbek atıyordu. Fazla uzatmaya değemez. Günümüzde Kırcaali’deki medyalar satın alınmış durumda. Bütün yerel gazeteler, belediyelerin ve siyasi gürühün yüzlerce toplu abonesi sayesinde ayakta kalmakta. Bunun karşılığı da yandaşlık ve yalakalıkla ödenmekte.

Yani alan ve veren memnun. Bugün ben, kırk yıldır yazı yazmama rağmen, tenkit içerikli hiç bir yazımı herhangi bir Kırcaali gazetesinde yayımlatamam. Süleyman Gökçe ekselansları bile rica etmiş olsa, Müzeki efendi olumsuz kafa sallayacaktır...